نام فیلم: Bohemian Rhapsody / بوهمین راپسودی (رپسودی)
کارگردان: برایان سینگر(میانه فیلم اخراج شد)، دکستر فلچر
بازیگران: رامی ملک، لوسی بوینتون، بن هاردی، گوییلیم لی، جوزف مازلو
فیلمنامه نویس: آنتونی مک کارتن
مدت زمان: 2 ساعت و ربع (134 دقیقه)
بودجه: 50 میلیون دلار
تاریخ اکران: نوامبر 2018 / 1397
فروش گیشه: 833 میلیون دلار
بوهمین راپسودی فیلمی در ژانر درام، موزیک و بیوگرافی است که به زندگی فردی مرکوری، خواننده اصلی کویین، می پردازد. کارگردان این فیلم، برایان سینگر است که پیش از این فیلم های ایکس من و مظنونین همیشگی را کارگردانی کرده است. بازیگر نقش اصلی فیلم رامی مالک است که او را با سریال آقای ربات می‌شناسیم. داستان فیلم از جوانی فردی مرکوری آغاز شده و در کنسرت معروف 1985 گروه کویین پایان می یابد. فیلمنامه نویس بوهمین راپسودی، آنتونی مک کارتن است که پیش از این فیلم های نظریه همه‌چیز (The Theory of Everything) و تاریک ترین لحظات (Darkest Hour) را نوشته است. بوهمین راپسودی یکی از معروف ترین آهنگ های گروه کویین است.
نقد و بررسی بوهمین راپسودی
بوهمین راپسودی از آن فیلم هایی است که زود فراموش می شود؛ با وجود اینکه گلدن گلوب گرفت و ممکن است اسکار بگیرد. مثل فیلم Ray که در سال 2004 منتشر شد و زندگینامه ری چارلز، خواننده معروف بلوز را نشان می داد. جیمی فاکس بابت “ری” هم گلدن گلاب و هم اسکار گرفت. یا مثال دیگر “Walk the Line” در سال 2005 منتشر شد و همه جوایز را درو کرد.
این نکته عجیبی است که در مورد فیلم های موزیکال، به خصوص فیلم هایی که به زندگینامه موسیقیدانان معروف می پردازند، صدق می‌کند. این فیلم ها با وجود ساخته شدن بر اساس داستان واقعی بسیار شبیه هم هستند، چون زندگی اکثر موسیقیدانان معروف شبیه به هم است: رد شدن توسط خانواده، حباب شهرت و مصرف مواد مخدر. اما به نظر می رسد این گونه فیلم ها دارای بار احساسی خاصی هستند، چرا که هر بار هم مخاطبان و هم داوران جشنواره های فیلم ضعف های مختلف فیلمنامه و ساختاری فیلم های موزیکال را نادیده می گیرند.
آنقدر از فیلم های مشابه بوهمین راپسودی پیش از این ساخته شده که فیلم های کمدی مختلفی در جواب آنها شاهد بوده ایم. فیلم های کمدی مذکور به پارودی فیلم های زندگینامه خواننده ها و موسیقی دانان پرداخته اند و این نکته که تشابه این فیلم‌ها زجر آور است. داستان ها مشابه اند و فقط قیافه ها و اسم ها فرق می کنند. برای مثال می‌توان به دو فیلم “Walk Hard: The Dewey Cox Story” و “Popstar: Never Stop Never Stopping” به طور واضحی به سخره فیلم های درام مربوط زندگی خوانندگان می پردازند.
در مورد Bohemian Rhapsody شکاف عمیقی بین منتقدان و تماشاگران وجود دارد. امتیاز این فیلم (هنگام نگارش این مطلب) در IMDB معادل 8.2 از 10 است. چنین امتیازی را می توان به “عالی” ترجمه کرد. اما امتیاز همین فیلم در متاکریتیک، ۴۹ از 100 است، که می توان آن را به “متوسط رو به پایین” تعبیر کرد.
بوهمین راپسودی فیلم خوبی نیست، بلکه فیلمی است که طرفداران دوست داشتند خوب باشد. این فیلم با تمام ارفاق یک زندگی نامه معمولی دیگر است و به طور مناسب بازتاب دهنده زندگی فردی مرکوری نیست. بوهمین راپسودی به طور گذرا به برخی از وقایع زندگی فردی مرکوری می پردازد و در هیچ کدام از آنها عمیق نمی شود؛ به همین خاطر است که تو ذوق می زند و نمی‌توان آن را یک درام اورجینال و با لحظات و سکانس های ناب دانست.
دلیل آن که طرفداران فردی مرکوری و گروه کویین فیلم را این چنین در آغوش می گیرند، این است که تا به حال هیچ فیلمی درباره گروه کویین یا فردی مرکوری وجود نداشته است. بوهمین راپسودی از هیچ کلیشه ای کم نمی گذارد و در پرداختن به شخصیت واقعی و زندگی فردی مرکوری شکست می خورد. مشکل آنجا بیشتر می‌شود که، این فیلم در ارائه شخصیت مرکوری به عنوان یک شومن و خواننده هم چیزی برای گفتن ندارد. تلاش بیش از حد برای نشان دادن مشکلات جنسیتی مرکوری باعث مدفون شدن جنبه موسیقی فیلم می شود. در این فیلم داستان پس زمینه ساخته شدن آهنگ های مهم کویین کمرنگ شده. به علاوه هیچ گونه تصویری از روند موفقیت گروه و تلاش های فردی و سایر اعضا برای موفقیت دیده نمی شود.
بوهمین راپسودی کودکی و نوجوانی جالب فردی مرکوری را نادیده گرفته و از همان اول به جوانی او می پردازد. نحوه تشکیل گروه کویین هم به شدت کوتاه پردازی شده و در همان بیست دقیقه اول سر هم بندی می شود.
جنبه مثبت بوهمین راپسودی بازی قوی رامی ملک است. با وجود فیلمنامه ضعیف، این نکته فیلم را قابل تحمل می کند. البته بازی رامی ملک با وجود این که خوب است، تصویر درستی از فردی مرکوری به مخاطب نمی دهد. شاید بتوان گفت بازیگردانی فیلم ضعیف بوده. نه صدا و نه حالت چهره و بینی رامی ملک هیچ شباهتی به فردی مرکوری ندارد. در بوهمین راپسودی فردی مرکوری را فردی ضعیف و نحیف و رنجور می بینیم اما تصاویر و مصاحبه های واقعی فردی مرکوری چیز دیگری نشان می دهد. با توجه به این نکته که روند ساخت این فیلم از سال 2010 کلید خورده، می توان گفت بازیگردانان زمان کافی داشتند که بازیگر بهتری را حداقل از لحاظ اندام و چهره مشابه فردی مرکوری پیدا کنند.
نکته عجیب تر آن است که سایر بازیگران شباهت فراوانی به اعضای کویین در دنیای واقعی دارند و حتی بازسازی کنسرت ها با دقت بالا انجام شده، اما در مورد شخصیت فردی مرکوری تنها به یک دندان جلوی مصنوعی و مدل های مو بسنده شده است. هیچ تلاشی از لحاظ گریم برای ارائه بهتر تصویر مرکوری دیده نمی شود. این اتفاق در حالی افتاده که در فیلم Vice که اخیرا منتشر شده و از رقبای اصلی بوهمین راپسودی در جشنواره های فیلم محسوب می شود، تغییرات بدنی و گریم سنگین کریستین بیل قابل ستایش است.
ابتدا قرار بود ساشا بارون کوهن نقش فردی مرکوری را بازی کند. به نظر من او فرم چهره بسیار شبیه تری به فردی مرکوری دارد، اما به دلیل اینکه ممکن است سیبیل او چهره مشابه با شخصیت بورات ایجاد کند، از انتخاب بارون کوهن به عنوان بازیگر بوهمین راپسودی صرف نظر کردند.
روند بوهمین راپسودی حوصله سربر نیست، اما داستان تازه و جالبی هم برای ارائه ندارد. فیلم مقاطع جدا جدا از زندگی مرکوری را نشان داده و هر بار چند سال به جلو می پرد. جدا جدا بودن و پرش آدم را به یاد فیلم استیو جابز (2015) می اندازد. اما تفاوت آنجاست که فیلم استیو جابز در این قضیه موفق بود اما بوهمین راپسودی از این نظر شکست خورده است و می تواند برای تماشاگرانی که با زندگی مرکوری آشنایی ندارند گیج کننده یا لااقل مبهم باشد.
قسمت های زیادی از یک ساعت آخر فیلم تخیلی است و بنیان واقعی ندارد و از هم پاشیدن گروه کویین همگی تخیلی است. علاوه بر این که در دنیای واقعی همه اعضای گروه در کنار کار گروهی، پروژه های فردی خودشان را هم دنبال می کردند.
خلاصه مطلب آنکه بوهمین راپسودی نامزد 5 جایزه اسکار شده و شاید بخواهید به همین دلیل آن را تماشا کنید. اما با ندیدن این فیلم نیز چیزی را از دست نمی دهید. بوهمین راپسودی با تمامی ارفاق ها 6 از 10 می گیرد.
آهنگ های استفاده شده در فیلم بوهمین راپسودی
قابل توجه ترین آهنگ های استفاده شده کویین در فیلم بوهمین راپسودی عبارتند از:
1- Bohemian Rhapsody
2- Killer Queen
3- Under Pressure
4- Who Wants to Live Forever
5- Another One Bites the Dust
6- We Will Rock You
7- Radio Ga Ga
8- Don’t Stop Me Now
9- The Show Must Go On
10- We Are the Champions